कविता- निरिह सरकार

त्रिविक्रम सिंह

केन्द्रिय सदस्य- राप्रविसं

ए निरिह सरकार तिमि कसरी बिर्सियौ
 काली नदिको बिचमा चन्द्र सुर्य फहराएको 
बिर गोरखाली देखेर सारा संसार डराएको
सिमा पारी बिरताका हजारौं सिलालेख कोरिएको
कि सरकार तिमि उ त्यो देखी डरायौ
कि त तिमि बस्ने कुर्ची उसैलाइ थमायौ
ए निरिह सरकार तिमिले कसरी भुल्यौ र 
मैले पोहोर साल तिरेको मालपोतकरले
तिम्रा सांसद,मन्त्री र कर्मचारी पालिएको
तिम्रो त्यो दरबारझै लाग्ने महल रंगिएको
ए सरकार तिमिले समृद्धिको हुंकार फुकिरहदा
 सिमा बासिले सुरक्षाको आशा मात्र राख्यौं 
हिजोको त्यो मार्मिक नाकाबन्दिको बेला 
हामिले देखेको त्यो साहासिक देशभक्ती
के आज अजिङ्गरको मुखको छेपारो बनेकै हो 
ए निरिह सरकार हिजो मात्रै मैले तिम्रो 
त्यो मंहगो गणतान्त्रिक संघियता धान्न 
भैसी र कुखुरा पालेको कर तिर्न नसकेर 
भर्खर दुहुनो गाइ बेचेर आएको छु
तिमिलाइ के थाहा सरकार अस्ति भर्खर 
तिमिले भन्ने गरेको प्यारो छिमेकिले,मेरो खेतको कान्ला मिच्दा मैले मेरो सुपुत्र गुमाएकी छु।
ए सरकार तिमिले मेरा लाखौ लाख
 बिर सन्तानहरुलाइ मरुभुमी पठाएर
आज मेरै कोखको बालुवाटारमा लुकेकोछौ 
कहिलै झुक्न नजान्ने मेरा बिर सन्तान 
 मातृभुमी अतिक्रमणको चपेटामा पर्दा 
बिस्वकै स्वाभिमानि सिर कसरी झुकाको छौ
कि त राष्ट्रभक्ती रेमिट्यान्सले चुकाको छौ
हिजो भरखरै तिम्रा महान राष्ट्रपिताले रोपेको 
त्यो सयौं जातको साझा रंगीन फुलबारिमा 
औइलाएर झरेको पात छिमेकिले छुदामात्रै पनि
कांडा झै प्रहार गर्ने तिम्रा खुकुरी,तरबारहरु 
आज त्यो अमुल्य लालिगुरांस टिप्दापनी 
किन मौन जनाइरहेछन,कि त मुटु कमाइरहेछन
ए निरिह लाचार बहिरो अन्धो सरकार
मेरो अमुल्य भुभाग कालापानी र लिपुलेक 
गुम्दापनि मेरा राष्ट्रबादी कहलाउने प्यारा
बिर सन्तानहरु कुन दुलोमा टोलाइरहेछन।
कि त मरुभूमिको तातो घामको पसिनामा
राष्ट्रभक्ती र स्वाभिमान बगाइरहेछन 
कि सरकार तिमि निरिह बनेकै हौ 
कि त कालापानी र लिपुलेक बारे बोलिदेउ
अब त कोहि बिर सन्तान यो राष्ट्रमा जन्मलेउ
कोहि त अतिक्रमणको विरुद्ध बोलिदेउ
कालापानी र लिपुलेक जस्तै गुमेका भुभाग
सुन्दर सान्त नेपालमा उंनिदेउ उंनिदेउ